Yargı Sürecinin Doğası 2.BASKI ( CARDOZA )

“Yargıçlık kürsüsünde geçirdiğim ilk yıllarda, atıldığım bu deryada nasıl yol bulacağımdan, ruhen çok fazla sıkıntı duydum. Hukukta kesinliği bulmak için çabaladım. Onu aramanın nafile olduğunu gördüğümde, çaresiz kaldım ve bunaldım. Karaya armaya çalışıyordum, yerleşik ve sabit kuralların olduğu sağlam karaya, kararsız zihnimin ve vicdanımın solgunluğu ve zayıf ışığına kıyasla kendisini daha sade ve daha emredici işaretlerle bildirecek bir adalet cennetine. “Gerçek cennetin her zaman varolanların ötesinde olduğu Browning'in ‘Paracelsus'undaki seyyahlarla” buldum kendimi. Yıllar geçtikçe ve yargılama sürecinin doğasına daha çok kafa yordukça hukuktaki belirsizlik ile daha bir uzlaşır oldum, çünkü bunun kaçınılmaz bir şey olduğunu görecek kadar olgunlaştım. Hukukî muhakeme sürecinde en yüksek noktalara erişimin bir keşif değil, yaratım meselesi olduğunu; kuşku ve kuruntuların, umut ve endişelerin, doğum sancısı ve ölüm sızısı gibi nihayetleri gelene dek hizmet veren ve bu nihayetle beraber yenileri husule gelen prensiplerin bir takım zihin sancıları olduğunu görme yönünde olgunlaştım.….”